دوستان،
نوش…

لقمه‌ی چرب و چیلی کرکوک نفتی،
اکنون به نظر کامل در حلقوم ملاتاریا گزارش می‌شود…

ناسلامتی می‌گویند یک مرکز فرماندهی و ۵ پایگاه نظامی را رسما در آن ناله‌زار گشوده‌اند!
راستی آخرین فتح الفتوحی که به حساب ما جماعت خیلی ایران‌مفتخر نوشته شد کی بود. زمان نادر شاه؟!

فراموش کنید نقشه های عرفی خاور میان‌جهنمانه را…
قاتلستان ولایی ایران،
اکنون مرزهایش را به مشمولیت کرکوک کردستان شاید گسترده باشد.

گوگل برود و بازنویسد تعاریف پربغض حد و مرزی‌اش را!…
و هم به یاد آورد که:
جایی، هنوز خوانده می‌شود که عراق مال ایران بود و پایتختمان روزی بغداد!!…

راستی این همان تقدیر دست نوشته از ما بهتران است برای خاورمیانه فردا؟
یا شاباشی است مخفی برای آقا، فی‌الاحوال المماشات؟!…

یا خرتوخری بین‌المللی طبیعی در نتیجه‌ی عدم طویل‌المدتِ عقلانیت و مایه‌داری در پلاک ۱۶۰۰ خیابان پنسیلوانیای واشنگتن؟

البته ما امیدواریم که عدم دخالتی است در روند فرگَرِشِ لقمه‌ای گلوگیر و قالتاق‌کُش!!…
…

باشد.

زنده یا مرده،
پیاله‌ها شاهدند…

شاهد ایستاده،
چنان رفته‌ایم، می‌رویم، و خواهیم رفت.
بروید از منصور بپرسید چرا و چگونه را
من خالی خواهمم
از پرسان و پاسخم…

خدای‌وند جز آن ننوشت برای بازی سرنوشت.
آن نفت که بازیگران به معرکه آتش می‌آورند،
در آخر همانا نفت بنیاد سوزشان شود…

باشد…

باشد که جرعه‌ای شوی،
شاهد،
باده ز ساغر و پیاله را،

نوش…

دسته‌ها:نوش نگارش