تا دیروز که مقاله بسیار خواندنی آقای سیامک مرندی را خواندم، در باره‌ی مجتبی خامنه‌ای زیاد نمی‌دانستم و ایضا هیچ نمی‌دانستم طائب امنیتی کیست و مجتبی دارد چه طرحی را، که با موفقیتش ولیعهدی باباش را نصیبش خواهد کرد، با او به پیش می‌برد. دست مریزاد و نوش…
تصویری که پس از خواندنش در پیاله آسیامک دیدم مجتبی را به مثابه همتای کیم جون جون کره شمالی در حد دیکتاتوری و جور داشت به حالتی که دوره پیش از خودش را در خفقان و استبدادش روسفید کند و مردم را به حواله کردن نور به قبر مستبدین امروزی وادارد، و نگران کننده‌تر از آن، او را در حال دست دادن با شیردل نشان می‌داد!…
حال بیایید خودمان هم دیدی بزنیم:
گویا مجتبی جان چفیه فلسطینی ابوی را گذاشته کنار و دارد فشن ‹اسلامی› خودش را می‌زند!
او پتانسیلش را چرا نداشته باشد که مثلا خود مش قاسم ذوالفقاری محبوب بوس شده باباش را، کت بسته تحویل هرکی که خواستش بدهد؟؟!…
بطور کلی، اگر ابن سلطان علی بتواند به همراهی دستگاهی متشکل از اوباش و اراذل و زیبازبانان و اطلاعاتچی های خودش بساط ایران را، به خواسته امیال و داشاق خودش، عهده گرفته و بچرخاند و دیل هم با ترامپ بزند و ایران اسلامی جدیدی را که با ۱۲ فرمان پومپئو خوانایی دارد ولی بس دیکتاتور (۱۲ فرمان حقوقی را برای مردم ایران مرقوم نکرده!) و در قبضه و کنترل کامل خودش ارائه بدهد، چرا چنان نکند؟!
اوضاع بسیار قمر در عقرب است و احتمال باختن گوی سعادت ایران به اهریمنی بدتر بس زیاد…
در حالت ایده‌آل، همین حالاست که مردم و شاهزاده و ملکه فرح ما به همت همدیگر نخواهند گذاشت که فاجعه بالا اتفاق بیافتد. یارب حالت ایده‌آلت را بیاور…
در حالت نه چندان ایده آل، بله!، جواب سؤال تیتر این بازتاب ویژه است، چرا که با تجربه‌ای که از واقعیت اوضاع و انسانیت درگیر بوده و هست، مجتبی جان خامنه‌ای میتواند به آسانی قدرت را غصبه کند و نحو و جهت حکومت و یاد باباش را ‹ازاله› و استبداد سلطان مجتبایی خودش را پیاده نموده و به پیش ببرد…
هر همتی که دستمان بر می‌آید کنیم و دعا که چنان نشود…
در وسط قحط الرجالی (بی تعارف!) و در کمترین سطح توقع و انتظار، و با وقوف کامل به محدودیت های انسانی و بی هیچ تریدی نسبت به قصد و نیات نیک مردم وطندوست و شاهزاده و ملکه خوبمان، نوش دعا و استدعا به ملکوت ایزدی داریم که هر قدمی که ایران بر‌می‌دارد و تحولی که تجربه می‌کند به سو و در راه ایجاد حکومت آینده‌ی برگزارنده رفراندم ملی و موسس قانون اساسی ایران جدید سکولار دموکرات باشد…
مقاله بسیار خوانا و خواندنی انسان شیک و زیبایی را که به خود کنیه دلقک ایرانی را داده حتما بخوانید:
https://dalghakirani.blogspot.com/2019/11/blog-post_15.html
نوش…
دسته‌ها:بازتاب ویژه
مصاحبه روز مادر اعلیحضرت رضا شاه دوم در فاکس نیوز 
گر چه جمهوری اسلامی پمپ بنزین چین شده، ولی ایران به بلوغ سیاسیای رسیده که در ۵۷ نبود – امیر طاهری 
دختران اکباتان بهترین روش را به نمایش گذاشتند 
«رفراندم»، وسیلهای برای فرار از مسئولیت – امیر طاهری 
پیاله‌چی piyalechi.com 
خوب پیاله‌چی گرامی، واکنش آمریکا و ترامپ چه خواهد بود؟ بحث راه اندازی اینترنت ماهواره ای و غیره؟؟
تا این جا که ترامپ سکوت کرده و توییت هم نکرده، چه معنایی داره؟
لاکن قدمتان را نوش ها به بالا، دی جی جان خوش آمدید!
در باب واکنش آمریکا و اینا، دم مایک چون تانک پومپئو گرم که شخصا پیام داد و معطل نکرد در ابراز همراهی و ساپورت فعلا لفظی…
ولی موبلالی هنوز تا ۱۰ دقیقه پیش که چک کردم سخت مشغول مبارزه از طریق توییتر علیه استیضاحش هست و وقت تمرکز روی هیچ چیز دیگری را ندارد. در ۸۸ مرگ مایکل جکسون فکمان را پیاده کرد و الان دموکراتها با جنغولک بازی هایی که آخرش هم به جایی نخواهد رسید و الان جز باد زدن منقل هیچی‌کباب کاری دارند به پیش نمی‌برند، آمریکا و پرزیدنت را مشغول دارند. به کی بگیم آخه؟!!… لاجرم خواندیم که دیروز مثکه از طریق منشی کاخ سفید نیز پیامی در حمایت از تظاهرات صادر شده…
در مورد راه‌اندازی اینترنت ماهواره‌ای، فک میکنم چون هنوز معلوم نیست کی باهاس هزینه‌شو تامین کنه است که کار را معطل کرده. و الا همه فناوری لازم ردیف و در جای مناسبش در زمین و آسمان هست و راه انداختنش جیک ثانیه‌ای!…
نتیجه اخلاقی:
رژیم بر حسب آشنایی که از مردم دارد روی مزاجی بودنشان حساب کرده و سعی خواهد کرد که سرکوب تظاهرات را مینیمومی داشته باشد تا جماعت آخرش خسته شده و خودشان برگردند خانه و بعد بنزین را هم موقتی سر وقت ارزان خواهند کرد تا بکشانندشان پای صندوق های نمایشی رای.
تنها کار موثری که از مردم برخواهد آمد بیرون آمدن و ماندنشان به صورت میلیونی در انظار دنیاست.
سر و صدا در رسانه ها هست، بله، و اخبار و اسامی شهرهای مختلف متعدد و نشان از گستردگی و وسعت ماجراست؛ دمشان نوش و گرم…ولی جماعت هنوز میلیونی دیده نمی‌شوند شاید اما ولی اگر…