دوستان، نوش…

کارتون چاشنی این پست، سال ۲۰۱۷ بود که منتشر شد.

لاکن در بازه ۶ ژانویه ۲۰۲۱ و تا ۲۱ ُم همان ماه که بتون تقلب بزرگ داشت خشک و سفت می‌شد، ما شهروندان رای دهنده بهش، که تنها صدا و قدرتمان برای تعیین سرنوشت کشورمان در همانجاست و نه جای دیگر، از جناب پرزیدنت انتظار داشتیم که از وظیفه‌اش که استفاده از اختیارات قانونی‌ش است کوتاهی نکند و با اتکای راسخ به همان یک جفت خایه که همه امیدواربودیم داردش و لذا لقب «شیر دل» پیاله مندان را لاجرم به یدکش کشانده داشتیم و تاریخ شاهد است هی هم تا صبح چپ و راست جفت شیش می‌ریخت و ما کیفش را می‌کردیم، عمل کند، یادتان هست؟…

بله انتظار داشتیم چنان عمل کند که آن یک جفت را دارد و نگذارد آمریکا و قانون اساسی و سیستم انتخاباتش، که ضامن حقوق شهروندان و بنیان قانون اساسی‌ش است، توسط متقلبین و ناقضین قانون اساسی سپوخته و پایمال گردد…

ولی آخرش، نگاه آخرش را به کفش و کلاه آبراهام لینکلن و پرتره‌اش روی دیوار کاخ سفید کرد و ساکت چمدان هایش را بست و زت زیات، روانه مارآلاگو شد.

نتیجه اخلاقی: حضرت خودش، خود را به این قضاوت باز گذاشت که وقتی زمان عمل و نشان دادن یه جفت مَشتی ناب از آنها جلوی دوربین تاریخ فرا رسید، به جای یک جفت، متاسفانه و زبونانه، جناب کاکل زری یک سوراخ تحویل کشور و تاریخش داد!…

حالا چرا انقدر این نظرسنجی ها این روز ها او را در ارجحیت انتخاب چنان بالا دارند؟ والاه نمی دانم… تقصیرش حتما در عدم حافظه و حواس پرتی کل جامعه قورباغه در دیگ است متاسفانه…

ولی، چرا که نه؟! اگر خواستید بروید از آن سوراخ دوباره گزیده شوید.

من یکی که دستم را داغ کرده ام که تا زمانی که تقلب رسما به ثبت نرسد، حالا جزایی و قضاییش پیشکش، اصلا خودم را با رفتن به صندوق انتخابات مسخره کنم!

نوش…

دسته‌ها:نوش نگارش

برچسب‌ها:انتخابات ۲۰۲۴, ترامپ