دوستان،
نوش…

گویند که سلیمان نبی عمارت معبد اول را،
به حکم ولایی نبوتش نهاد و در پیمان آن،
هیرام پدر مرده را سر کار گذاشت…

ولی وقتی که وقتش بالاخره شد،
معبد دوم اورشلیم را کوروش کبیر بود،
که آمد و به اخوت و مروت فرزندان میترا از پیش آیین مهر،
(یهودیان، تیره و اقوام دیگری از ایرانیان بسیار کهنند…)
همت بازسازی اش نهاد.

اکنون که اورشلیم رسما در ۷۰ سالگی اسرائیل مدرن،
پایتخت آن دارد می‌شود،
حال پرزیدنت ترامپ است که ساخته شدن معبد سوم را،
می‌خواهد حامی بوده و شاهد تاریخ شود؛
به یاد کوروش ،
و با یادآوری مکرر به پاسارگادی ها،
که بدانند که کنارشان ایستاده و با آنهاست،
نه مثل اوباما با ملاهای ایران ستیز…

آن عکس معروف در دفتر نیویورک تایمز را آن روز،
زیر عکس یادگاری بهترین خدمتگذار تاجدار شیک ایران،
به یادگاری، بیهوده نگرفت…
فراموش نکنید که اگر ترامپ در کلمات قاصر باشد،
لاکن خدای شو و مدیریت تصاویر و صحنه است،
و به تصویر، منظره، و ظاهر اوضاع و اماکن و افراد،
بی‌نهایت اهمیت می دهد و چنان را نیز به اطرافیانش فهمانده!

… …

صحبت معبد، حرف حساسی است،
گفتار و کلام بدان حول و حواشی را،
حرمت و حجبت بسی باید!…

ولی دروغ چرا، معبد سوم که ساخته شد و،
پایش افتاد که برویم زیارت،
اول، بیرونش یک سلفی خواهم گرفت!
بعد حلقه‌ی درش را به اذن ورود،
سه بار خواهم کوبید،
تا تثلث التماس دعا شود:
پندار شیک، گفتار شیک، کردار شیک،
تا چه دیدی ای بسا به اراده‌ی عرش
طنینی ز اسم اعظم او که ابها و ازلی است
پیاله به ساغر وصال داده وقلم را
به سماع دوران و گردشش آرد…

نوش…

دسته‌ها:نوش نگارش