دوستان،
نوش…

بعد از چهل سال از دهان بوی پیاز دهنده ی کف آورده مرگ بر اسرائیل نعره زدن و زور زدن تا حد بواسیر درآوردن و پدر خود نبش قبر نمودن و بی حساب و کتاب دست جمعی اینور و آنور در سرزمین های بیگانه سقط شدن، آن هم همه در راستای محو ساختن اسرائیل و آزاد سازی قدس که آقایان انقلاب نکبت صادرکن در کارنامه خود به دنیا ارائه دادند، ببینید چه زیبا آخرش نتیجه اش این شد که یهود و عرب که اصلا با هم عموزاده هستند به اتحاد رسیدند و دست در دست شدند و اورشلیم هم شد پایتخت اسرائیلی که دیگر اعراب به رسمیتش شناخته اند…

لطفا این را هم در پوشه ی «عدل شاعرانه» که برایتان اندی پیش صحبتش را کردم بایگانی کنید و بعد از ته کشوی پایینترش آن بغلی را که لای پوشه های جورواجور هجو زمان قایم است بردارید و جرعه ای بزنید به رگ!…

نوش…

دسته‌ها:نوش نگارش