دوستان،
نوش…

نزدیک های چهل سال پیش شوروی افغانستان را بلعید ولی آن جریان عاقبتش شد همانا داستان مار اشکولی که پای فیل را بلعید و زجر هلاک شد. یعنی شوروی نتوانست بکِشد و کم آورد، و آخر به یک گروه گلخانه‌ای دستار بسر ریشو و شپشوی حمام دوماه یک بار نبین دمپایی پوش مجهز به کلاش و راکت های نایس و اُوِرت هدایت شونده‌ی شانه پرتابی اهدایی باخت…

و نه تنها آن، بلکه تبعات اقتصادی و سیاسی آن باخت که تمامیت اقتصاد بدحال شوروی را خوب از بین برد، دومینویی شد و در خود شوروی را تخته کرد…

تله‌ای را که ملعون گوربگور برژینسکی و شرکا با طعمه‌ی افغانستان پس از چاق کردن انقلاب جنزدگی ایران که به رفتن شاه انجامید برای شوروی چیدند، به زبان ترفند های شطرنجی، می‌توان با واژه‌ی پُویزند پاون Poisoned Pawn مترادف داشت که معنی‌اش «پیاده‌ی زهرآگین» می‌باشد و به زمانی اشاره دارد که حریف خیال می‌کند جانمی جان یک پیاده‌ی مفت را دارم از سر ندانم کاری حریفم مثل راحت‌الحلقوم می‌بلعم ولی بلعیدن پیاده‌ی بی‌پدر همان و جاری شدن سلسله‌ای از بلایای پیش بینی نشده که نهایتا به مات شدن بازیکن مفت خور منتهی می‌گردد، همان!…

حال به نظر این جانب، هر چه بیشتر بر این معضل پوتین و کریمه‌ای که از اوکرائین بلعید می‌نگرم، بیشتر همان رودست خوردن از طریق کلک پیاده‌ی زهرآگین برایم متصور می‌شود…

یعنی اینکه ناتو بی‌خیال و کاملا منفعل و بدون اینکه دوتا جیک هم ازش بیرون بیاید ایستاد و گذاشت پوتین با تجهیزات نظامی خروس نشانش روسیه را صاحب کریمه بکند. پس حتما بی دلیل نبود!…

یعنی حالا شاید بدبختی هایی که از سوی کریمه مدام به جهت روسیه پوتین آمده و خواهد آمد، الزاما قرار نیست که به سقوط او و یا روسیه منجر گردد. ولی اگر از من بپرسید کریمه را فعلا خوب می‌شود به مثابه‌ی مینی باتلاقی برای دردسر ها و حالگیری های ممتد برای او و روسیه تصور کرد. گفتنی نیز هست که پوتین تازگی ها پل بسیار گران قیمتی را که روی تنگه برای متصل کردن روسیه به کریمه زده افتتاح کرده و حلا مدام نگران آسیب دیدن و یا انهدامش به دست اوکرایینی ها است و وقتی می‌بیند اوکرایینی ها به صورت غیرقانونی با توپ و اسلحه های شناور دارند بسوی پل نازنینش می‌شتابند، البته که عاصی می‌شود!!!…

پس تردید ها دارند از میان می‌روند که کریمه لقمه‌ای گشت بس ناراحت که لاجرم تا آینده‌ای نامعلوم می‌تواند اهرم مزاحمت ها و تدبیرات ژئوپولیتیکی و تاکتیکی آنانی باشد که می‌خواهند بر پوتین و سیاست هایش از راه دور تاثیرگذار باشند و در آن راستا تنها باید حرامزادگیهایشان را در اوکرائین زیرکانه پیاده ساخته و پیش ببرند، و اکنون همچنین میبینیم که اتفاقا به نظر می‌آید وسیله‌ای شده برای پیشبرد سیاست های شخصی خود رییس جمهور اوکرایین، یعنی پروشنکو!…

اوکرایین همین برنامه قایق نظامی بازی را در سپتامبرهم اجرا کرده بود… یعنی برداشت قایق های زرهی توپدار خود را فرستاد به تنگه‌ی کِرچ که قرار نبود جز قایق های غیر نظامی اش را از آن تنگه بگذراند. و آن‌ دفعه پوتین به او تاخته و هشدار داد که دیگر چنان غلطی را تکرار نکند که دیروز دوباره کرد، و این در حالیست که از پیشتر از زمان الحاق شبه جزیره‌ی کریمه به روسیه که چهار سال پیش رخ داد، اوکرایین حق قانونی عبور تجهیزات نظامی دریایی از تنگه‌ی کرچ و نظامی کردن آبهای کریمه را نداشته است. پس یعنی پروشنکو برداشت و مثلا به پوتین دهن کجی کرد و اوباش بازی درآورد و دو قایق زرهی توپدارش را به همراه یک یدککش به سوی تنگه‌ی کرچن شتاباند و پوتین هم آنان را قبل از اینکه به تنگه برسند توقیف و خدمه‌شان را بازداشت کرد و یک کشتی غول پیکر را هم پارک کرد درست وسط تنگه تا بیگلر بیگی مسدود کننده‌اش باشد، و پروشنکو هم بلافاصله دوان دوان رفت به مجلس کشورش و خواستار برپایی جلسه اضطراری امنیتی با هدف ایجاد حکومت نظامی شد…

حالا بگذریم از اینکه هیئت تعقیب کننده پرتغال فروش نابکار هنوز دارند دنبال حل این مسئله بغرنج می‌گردند که آخه گودرز توقیف قایقهای اوکرایین در دریا چه ربطی به شقایق حکومت نظامی در مملکتش دارد، آگاهان لاکن اشاره به این دارند که با توجه به اینکه اخیرا محبوبیت پروشنکو بسیار پایین و تقریبا توی جوب می‌باشد، او شاید به این امید است که اولا با کمی دمیدن به آتش بحران کریمه بین روسیه و کشورش تب ملی گرایی هموطنانش را بالاببرد و قدری قهرمان آرایی خود کند، و ثانیا با برپایی حکومت نظامی شاید انتخابات سال آینده کنسل شده و باعث شود که بر منسبش موقتا به لحاظ تکنیکی باقی بماند تا، کس چه داند، خدا کریم و کریمه! است شاید فرجی برایش حاصل شود…

بابای این قدرت بسوزد که مردم برای نگه داشتنش به چه عنتر بازی هایی که متوسل نمی‌شوند!

نوش…

دسته‌ها:نوش نگارش