دوستان، نوش…

راستی تا از یادمان نرفته و مطلب خیلی بیات نشده، این:

دکتر مایکل لدین، خودش به من نگفت، ولی بی اغراق می‌شود گفت که در رابطه با ایران یکی از شادمان ترین آمریکایی ها از بابت پیروزی ترامپ خان زبل و شیردل در انتخابات ریاست جمهوری بود که بلافاصله بعد از آن یکی از نزدیکترین دوستانش، ژنرال مایکل فلین که برایش کتابی هم نوشته است مشاور امنیتی اول پرزیدنت شد.

لاکن حالا صدای او هم درآمده که پدرت خوب، مادرت خوب، همه چیز را که نمی شود با دیل کردن حل کرد که!!… و چاره ندیده از اینکه کمی قلمش را برای درج مضرات دیل بازی مفرط و یادآوریشان به پرزیدنت بچرخاند…

که اهم آن عوارض به عبارت زیرند:

– اگر زیاد دیل بازی کنی و یهو لی لی به لالای ملاها بزاری، جماعت پشت سرت حرف خواهند زد و خواهند گفت: ول کن اینو با اون قپ های چرچیلیش… طرف با دیل کردناش به چمبرلین گفته زکی!!!

– بعضی دیل هایی هم که میخواهی ببندی اصلا واسه این تروریست ها موجودیت و مفهومیت ندارن آخه عزیز برادر! ماهی راحتتر خواهد فهمید ربط دوچرخه به پولکش را اگه بشینی بهش توضیح بدی، تا این گوش مخملیا از محتوا و منظور یاسین دیل هات!!!… اصلا یه دقیقه توییترتو ببند و برو گوگل کن «مهدویون حسینی» «این جمعه میاد» یعنی چه… برو ببین…

– ترس اینا ازت داره میریزه. بردار سیاست خارجه‌تو با ساعت جنگت تنظیم کن نسبت به خمینیست های تروریست!

دسته‌ها:نوش نگارش