دوستان، نوش…
احیانا، محض خاطر اینکه جماعت کف نکنند از بابت دلخوری سر مبادله زندانی اخیری که بین دولت ترامپ و ملاتاریا به انجام رسید…
خلاصهی داستان را این گونه فهمیدم که یک تاریخدان آمریکایی چینی تبار، آقای ژیو وانگ، با بورسی از پرینستون و یک نهادی ایرانی مرتبط، چون جا قحط بود و همچنین سوژه هم به نحو دردناکی کمیاب بود، برداشته بود رفته بود به دیار گل و بلبل ما تا روی سلسلهی قاجار تحقیق کند و یک کمی هم دلارهایش را در خرج کردنشان قدری دست گشادگی به خرج میداده، و دیری نکشید که رژیم گفت آره جون عمهت و دستگیر و به اتهام جاسوسی زندانیش کرد و یک پارچ آب خنک با یک لیوان پلاستیکی چینی داد دستش و گفت تا تاریخ ثانوی بخور!…
دیروز، وقتی ما حواسمان نبود، رژیم جناب وانگ را آزاد کرد و بجایش آقای مسعود سلیمانی را پس گرفت که دادندش دست جوات تا تحفه ر برگرداند به سفرهی اشکنهی مامانش با آن موهای پلاگ پلاگ کاشته شده روی پوست جمجمهاش!…
مسعود خان رفته بود آمریکا تا او هم مثلا روی تحقیقاتش کار کند ولی چون قبلنش مرتکب نقض تحریم های آمریکا علیه رژیم شده بود و سعی کرده بود مواد حساس بیولوژیک را خریده و به ایران بفرستد، حکم جلبش را ماموران اف-بی-آی آماده در جیبشان داشتند و همچین که اشکول پررو برداشت انگار نه انگاری دوباره برگشت و وارد آمریکا شد بهش گفتند وِلکام بَک جَلبَک، و صاف بردندش زندان!
برای پس گرفتن آقای جیسون رضاییان و یک پسره دیگر، هردو شهروندان آمریکازاده ایرانی تبار، اوباما خدا میلیون دلار باج داد…
لاکن ترامپ شیردل در عوض پس گرفتن تاریخدانش، به جای دادن نه حتی یک پنی، یک آدم تابلویی را پس داد که سراپای قد کوتاهش با آن موهای با زجر و درد کاشته شدهاش (که گویا نصفه کاره هم ولش کرده!! ) و کت الگو منو-نگاه-کن خانه خانهاش تابلوی پررنگ عقدهی خود کم بینیست!…
همین… ترامپ به حکومت هیچ، هیچ داد و شاید هم فرصتی یافت تا گوش جوات را که رفته بود شانتیونه ر تحویل بگیرد پرکند!!
غرض اینکه، جماعت، حتی اگر فردا هم در اینترنت عکس شیردل را در حال نوشیدن چای و لبخند بر سر یک میز و نشست با آقایان و حتی خود رهبر منتشر کنند، جان پیاله پنیک نکنید.
شرایط ۱۲ فرمان پومپئو و همچنین آرایش نظامی ائتلافی آمریکا دور و بر رژیم هنوز پابرجاست.
اتفاقا به نظر میرسد که رژیم تن به این مبادله را بلافاصله پس از انتشار خبر عزم ترامپ برای فرستادن ۱۴۰۰۰ نیروی اضافه به منطقه داده!….
پس ما در پیاله نرمش آخر رژیم را نه قهرمانانه، بلکه مذبوحانه، و برای آمادگی برای ازاله شدن و استحاله کل حکومت میبینیم…
انشالاه روزهای بهتر بدون خونریزی بیشتر در راهند…
نوش…
دستهها:نوش نگارش
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟