دوستان، نوش…

اینکه تا پیش از فاجعه زده شدن هواپیما و کشتار فله‌ای هموطنانش/مان با سلاح آشغال روسی بر فراز تهران، جاستین جان عبا و قبا نپوشیده بود و به تهران نیامده بود و با آقا محشور نشده بود،
فقط برای این بود که هی و همش دست نداده بود به جان پیاله…

و الا می‌طلبیده برای این جاستین خان دوربین پرست که برای عشقش حتی صورتش را سیاه کرده و عمامه به سرش می‌کند…

لاکن می‌ارزید که بردارم ادیت و ترجمه کنم حرفهای این گودوخ خوشتیپ کانادایی‌مان را،
که حالا تیپ سیبیل و ریش زده و خود را مردی می‌نمایاند،
در حالیکه نه هر که سر بتراشد قلندری داند…

استدعا دارم دریابید که چی داره میگه راجع به ساقط شدن هواپیمای اکراین توسط سپاه پاسداران خامنه‌ای که موجب مرگ شهروندان کشور بسیار خوبش کانادا شد.

آخر ناسلامتی ایشان فرمانده کل قوای نیروهای مسلح یک کشور مابغیر از باقالی هاست دیگر، نه؟!…

پس امیدواریم که به حق مردانگی و قلندری،
ایشان نگذارد تن به عجله دفن شده‌‌اش دور از پسر و کانادایش فراموش شده باقی بماند و یادی هم بکند از زیبا کاظمی شهروند دیگر کانادا که ملیجک خامنه‌ای، سعید مرتضویِ، که خود را پر تقواه می‌دانست!، او را زنده تحویل گرفت و با مغزی متلاشی و ضربه‌ دیده‌ و پیکری بی‌جان تحویل داد،
پیکری که سعی کردند با ریختن چیزهایی روی آن تجزیه‌اش را تسریع کنند تا مبادا شواهد و مدارکی به دست عدالتی اگر باشد بیافتد…
حیف که کانادا دست از لاس زدن با ملاتاریا برنداشت تا اینکه خود را گویا مجبور به چنان یافت…
و از لحظه قتلش تا حالا،
روح زیبای زهرا کاظمی در همستگان،
منتظر عدالت و اقلا انصاف ما زنده هاست،
باشد که ما روسیاه و در خجالتش به او نپیوندیم…

و عالم شاهد ایستاده تا ببیند،
با حق و حقیقت زیبا کاظمی،
و دست کارایمان در عدالت،
چه می‌کنیم…

ای که دستت می‌رسد، کاری بکن!

وای وای وای…

شاهد ایستاده‌ایم، گودوخ جان…

نوش…

پ.ن. پیام فارسی پرزیدنت ترامپ شیردل به ایرانیان، شکی در پیاله سرا به جای نمی‌گذارد که صدای یک دست ماها هم،
حتما شنیده می‌شود…

آی لاو یو، عمو مانوک، هر کجا که هستی.

دسته‌ها:نوش نگارش