هدف این نگارش مطرح ساختن سؤالاتی در حاشیه تلفات پذیری در جنگ آسیمتریک می‌باشد.

حقیقت اینست که دوران جنگ متقارن یا سیمتریک در این عصر نوین اگر نگذشته باشد همانا دارد احتضار روزهای واپسینش را تجربه می‌کند…

حالا چون این بحث خودمان است، بیایید صرف بحثمان اساس بر این نهیم که می‌خواهیم زوایایی را در آن پارادایم، یعنی پارادایم همینک بودن در دوران جنگ تقریبا تمام آسیمتریک، شاید روشن کنیم…

در حالی که پارامتر جغرافیایی سرحد جنگی و محدوده میدان کارزار از حالت معلوم که در جنگ متقارن مرسوم و شناخته بود به حالت دینامیک نامعلوم کنونی و می‌توان گفت تمام کره‌ای در دوران جنگ نامتقارن تغییر کرده،

نیز، غیر وابسته به پارادایم، در حالی که در مبحث جنگ، «تلفات پذیری» یک مفهوم مکروه و در عین حال واقعیت لاینفک ماجراست که سخنش خاموش می‌ماند لاکن غیر قابل انکار،

این پرسش ها پس به پیش اند:

فرماندهان درجه بالا و سیاست ورزان تصمیم‌گیر جنگ های کلان متقارن اعصار و قرون، پارامتر تلفات پذیری را از لحاظ پیامدهای عملیات آفندی خود و «دشمن» چگونه به درک و محاسبه داشتند؟

اکنون در دوران جنگ آسیمتریک، چگونه آن پارامتر را به محاسبه می‍گذارند و چه مقدورات و محذوراتی برایش قائل می‌‍شوند؟

دسته‌ها:نوش نگارش