دوستان،
نوش…

پس به نظر می‌رسد که داریم وارد می‌شویم به فاز جدیدی، شاید فاز آخر انشالاه!، از آنچه که آقای مانوک خدابخشیان در تِز «آچمز هسته‌ای جمهوری اسلامی» ارائه داد و آن را بیش از یک دهه و نیم پیش در مصاحبه‌ایشان با رادیو «صدای ایران» در لس‌آنجلس از طریق پخش اینترنتی شنیدم.

آچمز یا آچماز که از مصدر «آچماخ» به معنی بازکردن می‌آید، کلمه‌ای است در گویش شیرین آذری‌مان که از آن به مثابه جمله یک کلمه‌ای استفاده می‌شود به این معنی که:
«نوچ!… اصلا فکرشم نکن… اِ اِ… باز نمی‌شود!»
و در بازی شطرنج آن هنگامی است که حریف قویتر مهره‌ی لازم به تاخت و تاز طرف مقابل را به تنگنایی سخت انداخته و میخکوب کرده و حیطه گزینه های رقیب زرت قمصور گشته‌اش را بدجوری محدود،
و یا اینکه خود بازیگر ناشی در اثر و نتیجه ترکیبی از بدفکری بی‌تدبیری‌ و ندانم کاری‌اش در آن شرایط بسیار سه اوفتاده…

و آچماز، مگر اینکه معجزه‌ای از کائنات نازل شود و فرجی غیر منتظره حاصل، در یکی دو حرکت پسینش کار طرف مچموز! را معمولا ساخته و تمام می‌سازد و برای همین است که اغلب در این احوال است که عرق استیصال به پیشانی نشسته و بوی الرحمن بازی طرف نیز از او زیر فشار روانی تیک تاک ساعت وقت رو به اتمام بازی ساطع می‌شود…

حال وضعیت آچمز هسته‌ای آقایان را در دو حالت به پیش چنین می‌بینم:

۱- آقایان گردن به هیچ گونه تخطی از ورژن کنونی برجام که ترامپ و نتنیاهو آنرا بدترین و وحشتناکترین موافقه یا دیل تاریخ می‌دانند نداده، برجام مالیده و ماسیده، و حال که ‹شواهد قوی› در دست است که انگاری اصلا برجام هرگز نبوده، حمله نظامی وحشتناک نهاد ائتلافی آمریکا اسرائیل عربستان و کشورهای دیگر دور نخواهد بود، چون شواهد دیگری من شرط می‌بندم موجود خواهند شد دال و بر اثبات اینکه ج.اس. گریزش را به جهت ساختن بمب اتمی آغازیده و به غایت سرعت دارد به سوی دستیابی به بمب اتمی می‌تازد!!…

حال از آن چه برون آید به همراه و پس از ویرانی و ایرانسوزی که متاسفانه چیزی تازه نیست برای بلاد بلادیده مان، شاهد ایستاده و خواهیم دید.
لاجرم دعای داریوش کبیر را داریم اگر هیچ دگر نه…

۲- موسمی نوش‌آفرین! شاید رسد که لاکن در آن رقصی روی بالکن یوروبیایی نخواهیم دید چون نه ظریف حال و قرش برایش باقی مانده و نه جان کری آنجا خواهد بود که نازش را بکشد و بدو جانی بدهد…
آقایان برجام دوم زهر مهیا شده را خواهند نوشید و به شرایط جدیدی که بر آنان تحمیل خواهد شد تن داده و تسلیم خواهند شد که آن هم یعنی
– ول کردن عراق سوریه یمن لبنان و فلسطین و محدود شدن کامل به درون مرز و پا از گلیم خود درازتر نکردن اولا،
– کشیدن کنار تا باد بیاید و بازرسان اتمی حتی تا هم فیها خالدونشان و ویلای آبجی‌شان در لواسان را هم بازرسی کنند، استقرارات و انبار ها و تونل های نظامی و غیرنظامی ولی مشکوک که پیشکش ثانیا،
– فتیله‌ی موشک بازی را پایین کشیدن ثالثا،
– و پیه ذبح شدن با چاقوی حقوق بشری به تن مالیدن نهایتا.
و همه آن در عین حالی که جامعه‌ی پویا و جوان ایران در میهنی که ترس بین‌المللی از آن ریخته و دهشت‌افکنی‌ حاکمینش مهار شده و سرمایه گذاری خارجی اعتماد یافته و بدان برگشته، کار و زندگی خودشان را خواهند کرد و جامعه به روند تحول مثبت در همراهی با ملل مطرح دنیا افتاده و ادامه خواهد داد…

شماهم بگویید…

نوش…

دسته‌ها:نوش نگارش