دوستان،
نوش…
دیریست که موعدش بوده که محض رضای خدا، دُم رجب قلدر یابو قیچی و کوتاه شود…
والّاه اگر هم شود که مقتدران آن اشانتیون ناقابل را هم دهند و دُم قیچی کُنیاش را در شاملیت فک پیاده کُنیش به عرضه آدمی و بشریت آورند،
بسی مایه نوش و به خاک فتادگی خراباتچیان را، از فرط شُکران و سرور سرمستی نیز حتما همی خواهد بود!…
همانگونه که مطلعید، اردوغان (که اسمش آدم را یاد دوغ و آبدوغ خیار و کشک و اینا میاندازد!)
عمری است که به قلدری و گرد و خاک به پاکنی در نمایندگی ناحق ملت نجیب ترکیه مشغول بوده و، بیشتر هم،
بعد از آن کودتای فیک که به مدت خوردن دو قوطی آبجو ناقابل توسط مخلصتان هم طول نکشید!،
و مخصوصا پیش از آن، پس ازاینکه در روز روشن و در خیابان در واشنگتن پایتخت آمریکا وایستاد و با افتخار مشاهده کرد چگونه محافظانش مردم را به مشت و لگد بستند و به ضرب و شتم کشیدند و کک هم آمریکا و مستاجر آن موقع کاخ سفید اوباما را نگزید، بهش مشتبهه شده که کسی را توانایی مقابله با اطوار و شلتاق هایش نیست.
واقعا چرا کسی در دوره اوباما بابت اتفاقات آن روز ننگین در پایتخت آمریکا خشتک اردوغان و میزبانش اوباما را به سرشان نکشید و یا بادباک نکرد؟
آخر زبونی و دون مایگی اوباما به عنوان پرزیدنت آمریکا و شرم ایالات متحده در واکنش نشان ندادن به قلدری های رجب در خیابان های واشنگتن که انگاری که بجای واشنگتن در دیاربکر ایستاده بود و داشت سرکوب کردان توسط اراذل و اوباشش را تماشا میکرد، تا به چه اعماقی تنزل یافته بود؟!…
لاکن اگر رجب مسلمان آن برداشتِ آن موقعش از عدم صلابت و اقتدار آمریکا را بخاطر بیمایگی آن پرزیدنت سابق بیپدر امریکا دارد اکنون در قبال آمریکای ترامپ میآزماید و میگوید که نفسکش کنار بکش که دارم میآیم کرد بکشم و مضمونش هم اینست که در سرکوب کردها اگر آمریکاییها جلوی دست و پا باشند دیگر آنها نیز صدمه خواهند دید، آنهم کردهایی که هنوز تحت حمایت آمریکا هستند و از آن کشور پول و تجهیزات و ملزومات دریافت میکنند، ممکن است سخت در اشتباه بوده و کور خوانده باشد. گرچه هنوز باور ندارم که واقعا چنان جراتی را داشته باشد و راحتم با این نظر که خالی بندی هایش فقط برای مصرف خودی و داخلی است…
به عبارت دیگر منظورم در رابطه با این است که دیروز رجب بعد از اینکه به مشاور امنیتی ترامپ، بولتون، در سفرش به ترکیه گفت اُتور بابا! تو کی هستی که من باهات حرف بزنم،
امروز گفته اگر آمریکا خروجش را از سوریه به تاخیر بیاندازد، دست به حمله به کرد های سوریه خواهد زد.
انگاری که اگر سر موقع می رفتند، آن کار را نمیکرد!!!
گرچه منظورش با محوریت کردهای تحت حمایت آمریکا که، نه تنها آمریکا بلکه اسرائیل هم باهاشان دیریست ایاق بوده و هستند و مراوده داشته و دارند، تنها اینست که گفته خواهشا بروید کنار، شما آمریکایی ها، تا وقتی که دارم کردها را به عذادرآوری دل سیاه خودم آش و لاش و تکه پاره میکنم به شما آسیبی نرسد و میخواهد بدانگونه مفت و مجانی قمپز مردانگی و همه من حریفی را هم در کند، آن خلیفهی بی مایه و بیضه!!
گزارشش را به حضور شریفتان آوردم چند ماه پیش که رجب جلوی پارلمان ترکیه به شهادت ایستاده و گفت که قصد دارد برود و کرد ها را قیمه قیمه شان کند…
و از آن موقع در حالی که رجب داعشچی، که به تازگی حمایت تامّش از گروهک تروریست هیئت تحریر شام نیز عیان شده، از یک طرف وانمودی سگ تشنه در حال له له زدن برای رفتن و قتل عام کرد ها را کرده، از طرف دیگر به محض اینکه طبق اخبار موقعش به نظر فراهم آمده، چُسان ترسش گرفته و بجای حمله شروع به رقصیدن و غمزه مثل پسرکان مهمانی های بچه بازی افغان ها کرده و مثلا رفته از روسیه اجازه بگیرد که آیا اوکِی است برود و کرد ها را بزند؟!!…
واللاه که مخنث ها و روسپیان را بی اندازه بیشتر شرف و آبروست است تا این مسلمان نئو خلیفه عثمانی، رجب کثیفِ لم طیب را که به بخت بد کشور زیبای ترکیه به مسند رهبری آن مثل کنه به گوسفند چسبیده!!…
به جان خودم مدتی مرا شک برداشت که نکند واقعا رجب مطلبمان را راجع به باتلاقی که برایش چیده شده خوانده، و یا یکی خوانده و برایش ترجمه کرده ولذا شاید به فکر تغییر عمل افتاده و لاجرم انفعال…
لاکن امروز برایم کماکان مسلم است که رجب همان یابویی است که بوده…
چه بد… ایران بس نیست که از درون گندیده و عنقریب فردا هم مرزهایش میروند که متلاشی شوند؟… چرا ترکیه هم باید بدست یابوهای اسلامیست داغان شود آخر؟
کجایند ترک های سکولار جوان؟ چرا کسی یاد آتاتورک را نمیکند؟!
آتا تورک، روحت شاد.
نوش…
دستهها:نوش نگارش
همین دیروز از رادیو میشنیدم که میگفت روند درخواست پناهندگی و مهاجرت ترکیهایها از کشورهای دیگر بسیار شدت گرفته است. پر واضح است که ترکهای سکولار مد نظر شما دارند به هر نحو ممکن از ترکیه خارج میشوند.
متین فرمودید جناب داداش، نوش…
عذاب است سکولار بودن و در محاصره و بطن جماعت مسلمان زیستن…
لاکن به نحوی توصیف ناپذیر، هنوز تمامی امیدم را نسبت به آینده ترکیه از دست نداده ام
فدا