دوستان،
نوش…

پرزیدنت ترامپ شیردل، رئیس جمهور آمریکا که واقعا دارد به آمریکا خدمت می‌کند و نظم را به جهانی خر تو خر که سالیان متمادی خوک آزمایشگاهی گلوبالیست ها بوده بر می‌گرداند، و مثل آن گدای کوردل پیش از خودش صرفا مستاجر کاخ سفید نیست که با حوله ها و قاشق چنگال های رسمی نشاندار آن روز آخر جمع کند برود، به چاشنی کارکرد بسیار خوب دیروزش، حرف های بسیار خوب و مهمی را نیز سر راهش به کمپ دیوید زد که اهم آن برای ما جماعت پیگیر و خواهان سعادت ایران به گزاره های ذیل مرقومند.

اینجانب گلچین ویدئو آن عناوین مهم را برایتان با برگردانهایشان تقدیم حضور می‌کنم.

نوش…

‌-`-`-`-`-`-`-`

– سرنگون سازی پهپادمان را نمی‌دانم غیرعمدی بود یا نه، یحتمل عمدی بود، لاکن آنها چیزی را زدند که درونش کسی و مخصوصا یک آمریکایی نبود. لذا خواستیم واکنشمان متناسب باشد. لاجرم به دلیل تصمیمی که گرفتم خیلی ایول نثار ما شده، که چه خوشتان بیاید چه نه، ما را هیچ عجله‌ای نیست…

– در رابطه با اقدام نظامی علیه ایران، ببینیم تا چه شود. زمانی همه مرا جنگ طلب می‌خواندند، حالا به تمسخر مرا کبوتر صلح می‌نامند… حقیقت این است که من هیچ کدام نیستم. من مردی عاقلم و عقل چیزیست که در این کشور نیازش داریم. و اصلا دوست نداشتم این تفکر را که برویم و ۱۵۰ نفر از آنان را بخاطر سرنگون سازی یک هواپیمای بدون سرنشینمان بکشیم… بله، تحریم های مضافی را علیه ایران به اجرا درخواهیم آورد، بعضی به کندی و بعضی به سرعت…

– ما بزرگترین تولید کننده نفت و گاز در دنیا هستیم با تفاوت بسیار بزرگی در ظرفیت از دیگران. در حقیقتش ما احتیاجی به نفتی که از تنگه هرمز رد می‌شود نداریم گرچه قسمتی از آن را مصرف می کنیم. کشوری که بیشترین وابستگی به آن نفت را دارد چین است که ۹۱ درصد انرژی اش از آن معبر می‌گذرد. ژاپن، اندونزی، و خیلی کشور های دیگر هم به آن محتاجند. پس این خدمت بس بزرگی است که ما داریم با اطمینان حاصل سازی از باز ماندن تنگه هرمز می‌کنیم.
لاکن بحث اصلا بر سر باز نگه داشتن تنگه هرمز نیست. خیلی ساده همه حرف ما این است که ایران نمی‌تواند دارای سلاح هسته‌ای بشود.

– این را می‌خواهم بدانید: من اهل نیویورکم. ایرانیان بسیاری ساکن نیویورک هستند و خیلی آدم های خوبیند. اگر در نیویورک زندگی کنید با خیلی از ایرانیان آنجا آشنا خواهید شد و من دوستان ایرانی بسیاری دارم. انان انسانهایی بسیار باهوش، با پشتکار، و از نوع آدم های درجه اعلایی هستند. من نمی‌خواهم ۱۵۰ ایرانی را بکشم که هیچ، مگر اینکه مطلقا لازم باشد، نمی‌خواهم ۱۵۰ تا هیچ کس و هیچ چیز را بکشم. و خیلی ها با آنچه که دارم می‌کنم خیلی موافقند.
حالا: اگر رهبران ایران خیلی ضایع عمل کنند، آنوقت روزگار بسیار بسیار بدی را به تجربه خواهند داشت.
پس امید است که درایت به خرج دهند و بجای خود برای مردمانشان اهمیتی قائل شوند تا امیدوارانه بتوانیم ایران را برگردانیم به مسیر اقتصادی بسیار عالی که کشور بسیار ثروتمندی بشوند که آنوقت خیلی عالی خواهد بود. اینها همه کارهایی هستند که میخواهم [برای ایران] بکنم که اگر [رهبرانشان] حماقت به پیش گیرند، هرگز اتفاق نخواهد افتاد.

– ببینید: ایران همینک وضع اقتصادی بسیار غمسوری دارد و دارند از جهنم عبور می‌کنند. بدجوری از تحریم ها ‌خورده‌اند. و تحریم های بسیار بیشتری هم در راهند که سخت می‌شود باور کرد که اصلا می‌شود آنها را بیش از اینکه همینک هست تحریمشان کرد. وضعشان خیلی بد است. تنها چیزی که می‌خواهم اینست که سلاح اتمی نداشته باشند. با توافق وحشتناکی که اوباما با آنان کرده بود، که بهشان ۱۵۰ میلیارد دلار و ۱/۸ میلیارد هم به نقد داد، او هیچ چیز در عوض به دست نیاورد. لاکن چیزی که واقعا به دست نیاورد حق بازرسی موثق بود ( بازرسی ناموسی! – پ) چرا که غیر ممکن بود بتوان اماکن اصلی هسته‌ای را تحت دیل اوباما رفت و بازرسی کرد که سال هاست آن جا ها را ندیده ایم (!!…- پ) چیز دیگری که اوباما به دست نیاورد وقت بود. چرا که [تحت برجام] پس از طی سال هایی کوتاه [ملاها] می‌توانستند بطور قانونی صاحب سلاح اتمی بشوند. آن غیرقابل قبول است.
نیز به یاد داشته باشید: برجام اوباما حتی به تصویب کنگره هم نرسید و هرگز از آن جواز قانونی‌اش را دریافت نکرد. پس به همه آن دلایل برایم بسیار مهم بود که توافقی را از اول شروع کنیم و اگر بخواهند، با خودشان است، می‌توانیم سه سوت دیلی را به تدوین برسانیم…
پس اگر ایران بخواهد که دوباره کشور ثروتمندی بشود. کشوری سعادتمند. پس بگوییم: «بیایید ایران را دوباره باعظمت کنیم…» چطور است؟!… با عقل جور در می‌آید؟!… ایران را دوباره باعظمت کنیم؛ با من ایول دارد این… لاکن هرگز چنان نخواهد شد اگر خیال داشتن سلاح هسته‌ای را در عرض پنج شش سال در سر می‌پرورانند.
من در باره تسلیحات هسته‌ای بسیار مطلعم و بگذارید بهتان بگویم: آنها سلاح هسته‌ای نخواهند داشت. و دوباره هم بگویم که [حضورمان با ساز و برگ نظامی در منطقه] هیچ ربطی به نفت ندارد. گر چه چین و ژاپن و خیلی کشور های دیگر نفتشان از آنجا می آید ولی همه حرف ما به زبان خیلی ساده و روشن این است: این را که ایران سلاح هسته‌ای داشته باشد، بر نخواهیم تابید. پس، هر آنگاه که آنان بیایند و با آن موافقت کنند، آنوقت است که دارای کشوری ثروتمند خواهند شد و بسیار شادمان خواهند گشت و من بهترین دوستشان خواهم بود. امیدوارم که چنان بشود. ولی ممکن است که نشود…

– دیروز در تیر رس و آماجشان، هواپیمایی هم بود با ۳۸ سرنشین [مال خودمان]. دیدید آن را؟!… من فکر می‌کنم که آن مجمل خودش خبر بسیار بزرگی است (که شما فِیک بافان آن را انعکاس نمی‌دهید! – پ) . هواپیمای ما با سرنشینانش در هدفشان بود ولی [ایرانی ها] آن را نزدند!…
به نظرم بسیار عاقلانه بود که چنان نکردند… و ما بسیار سپاسگزار و خوشنودیم از آن بابت.

– گزینه اقدام نظامی علیه ایران همیشه روی میز است تا زمانی که این معضل را به حلی برسانیم… بله… ما دارای نیروی نظامی بس قدرتمندی در آن ناحیه هستیم و گزینه نظامی روی میز است تا این مسئله را حل کنیم. مرسی…

دسته‌ها:نوش نگارش