دوستان،
نوش…

شک نداشتم که با پیشرفت در نانو بیوتکنولوژی بالاخره به این روز می‌رسیم.

دقیقا ۵۰ سال پس از قدم گذاشتن بشر به روی سطح کره ماه، که بدون یاری کامپیوتر هرگز ممکن نبود، اکنون امکان اتصال مستقیم کامپیوتر به مغز انسان را فراهم کرده‌ایم.

مخ من توانایی تصور ابعاد امکاناتی را که این پدیده برای انسان ایجاد خواهد کرد ندارد!

بسیار سریعتر از آنچه که تصورش را می‌کردم داریم به سینگیولاریتی نزدیکتر می‌شویم.

جایی که امید است بودن در آن یعنی این که از پس چالش های طبیعی علیه بشر، و البته مهمتر از آن مشکلات خود ساخته احمقانه‌مان، برآمده‌ایم.

به امید آن روز، و زنده باد ایلان ماسک زبل که همت و سرمایه خویش را پای این برنامه گذاشته…

نوش!

دسته‌ها:نوش نگارش