بر و بکس دست به کار شوند

Capture

دوستان،
نوش…

سازمان انرژی اتمی هنوز خبری نیست ازش و ایضا از گزارش نتیجه آزمایشات نمونه سنجی خاک تورقوزآباد. هنوز خوش خوشان رویش نشسته‌اند!

ولی به علاوه تورقوزآباد باید نگران جاهای دیگر هم بود، چون اگر یادتان باشد صحبت هم نیز شد که آقایان برداشتند و مواد رادیو اکتیوی را که در آنجا پنهان بود در سطح شهر پخش کردند…

این یک جنایت بزرگ است که مرتکبینش باید به مجازات برسند ولی آن مربوط به آینده است. برای حالا کار بسیار واجب و عاجلتری هست که باید کرد و آن هم شناسایی اماکن آلوده شده به تشعشعات هسته ایست.

بدبختی که بدن انسان را در نتیجه قرار گرفتن در معرض پرتوهای رادیو آکتیو حاصل می‌شود این است که این پرتو ها که از موادی مانند اورانیوم غنی سازی شده یا بمب اتمی منفجر شده و آوار پسمانده آن ساطع می‌شوند همه دارای یک خاصیت مشترکند و آن این است که حامل و حاوی ذرات هسته‌ای بسیار پر انرژی هستند که آنان را، بر خلاف پرتوی نور معمولی خورشید ما که از ذرات فوتون ساخته شده، بسیار مخرب می کند.

مخرب به این معنی که کار آن ذرات در اصل یونیزه کردن است. یعنی در اثر برخورد پرشتاب آن ذرات پرتوی با مولکول هایی که در مسیرشان قرار دارد، منجمله مولکول های سازنده بدن انسان در همه جایش، و متلاشی ساختن نظم والانسی آنان، فرایند یونیزه شدن آنان شروع میشود و داستان اینست که مولکول های یونیزه شده هر جا که باشند، باتناسب به شدت یونیزگی، قرار از کف می‌هند و با مولکول های مجاور به آمیزش می‌جهند و گندش را در می‌آورند!!!

و در نتیجه‌ی ترکیبات شیمیایی جدید حاصل شده از آن فرایند است که روی همه جای انسان، منجمله جهاز تناسلی او و اسپرم و تخمکی که قرار است در رحمی متشعشع بچه‌ای بیچاره از مادرزاد بسازند، آثاری بس ناگوار تحمیل می‌کند که با بستگی به دوزی که از آن پرتو ها وارد بدن انسان شده و بنابر آن وسعت آلودگی، می‌توان انتظار طیفی از عوارض فوری شبیه سوختگی و عملا گندیدن و عفونت اعضای بدن و سیستم، و آتی و میراثی آن مادر مرده را داشت!…

پس امر کلیدی در آماج این نگاشته همانا خاصیت یونیزاسیونی این پرتوهای مخرب است که با استفاده از آن می‌توان وجودشان را در محیط به آسانی دریافت و لازم نیست منتظر یک گایگر شمار یا هر گونه حسگر دیگری بود که مثلا یک دیوثی با منصب و عنوان و طمطراق بعد از یک دنیا التماس برای معاینه محله سکونت جماعتی بردارد بیاید یا نیاید.

می‌توان خود رفت و نمونه های خاک محله را سنجید و از ناآگاهی مطلق راجع به آن خود را بیرون آورد چرا که صحبت فاجعه محیط زیستی پخش ۱۵ کیلوگرم اورانیوم در سطح شهر بود پس از خارج کردنش از تورقوزآباد…

ما که هرگز شاید حقیقتش را در نیابیم که دقیقا آقایان کجا فکر کردند از شر آن ۱۵ کیلو اورانیوم خلاص شدند انگاری شتر قایم کردند تا بمیرد و خلاص!

آیا همه را یک جا دفن کردند یا با روش سماق روی پلویی با آن عمل کردند؟

لاکن می‌توانیم خودمان مستقلا، اقلا از وجود و یا عدم وجود آن در محله و محیطی که در آن زندگی می کنیم، آگاه بشویم تا پس از آن یا اسوده ادامه به زندگی در آنجا دهیم یا از حق داشتن گزینه ریختن خاک دیگری بر سرمان بهره جویی کنیم…

در آن راستا، تصادفا به ویدئویی برخورد کردم دقیقا از چیزی که بر و بکس زرنگ و فوت و فنی محل میتوانند در خانه بسازند و از آن به عنوان حسگر رادیو اکتیویته استفاده کنند.

در این ویدئو یاد آوری می‌شود که پرتوهای رادیو اکتیو، حتی ضعیف که نتوانند حتی از یک صفحه کاغذ عبور کنند، هنوز یونیزه کننده هستند و هوای اطراف خود را یونیزه میکنند. و آن همان اصل به کاربرده در ساختن تشعشع یاب دست ساز خانگی است.

داستان و توضیح بنیادی این بساط از این قرار است که هوای یونیزه شده هادی راحتتری برای جریان برق پرفشار یا ولتاژبالا از هوای یونیزه نشده است. پس اگر بین دو الکترود، مثل یک سیم و یک صفحه فلزی، که از هم فاصله ای معین و ثابت دارند، ولتاژی بالا ولی کمی پایینتر از آنچه که ایجاد آرک و جرقه کند برقرار کنیم، در حالت عادی هیچ اتفاقی نخواهد افتاد.

ولی اگر بعد برداریم هوای بین آن دو الکترود را یونیزه کنیم، جرقه های صدادار هوای یونیزه شده تحت تاثیر پرتوی رادیو اکتیو را مشاهده خواهیم کرد که اتفاقا خیلی هم جالب است!

ما بچه که بودیم عموی شادروان توده‌ایمان ماهنامه دانشمند را می‌خرید می‌خواند و بعد از اینکه به کنارش می‌گذاشت ما برمی‌داشتیم و میخواندیمش و خیلی علاقمند بودیم به قسمت الکترونیک آن و از طریقش، چیزهای مختلف و از قضا چون ساواک آن را قدغن و تابو کرده بود، یک فرستنده رادیویی نیز ساختیم که زیاد آن را جز برای کرم ریختن به کار نیانداختیم!…

الغرض اینکه این وسیله مورد نظر و معرفی قلم را بچه ها امروز خیلی راحتتر از بچه های دیروز با امکاناتی که در اختیارشان هست می‌توانند بسازند.

آنان حتما می‌توانند آن را به صورتی بسازند که بتوانند یا آن را به محل مظنون به آلودگی هسته‌ای ببرند، یا نمونه هایی از اشیا و یا خاک محل های مظنون را بیاورند با آن آزمایش کنند…

پیاله را بی‌‌خیال. او زندگی اش را کرده و پس نه به جان او…

جان بچه های آینده محله شان، اگر کسی نیست رسما بیاید و محله شان را تشعشع آزمایی کند، بر و بکس دست به کار شوند…

اگر سؤال فنی بخصوصی راجع به ساختن این وسیله هست حتما با بنده از طریق کامنت یا
piyalechi@gmail.com تماس بگیرید.

نوش…

https://bit.ly/2O5aznE

https://bit.ly/2y6UUcZ



دسته‌ها:نوش نگارش

نظر شما در مورد این نوشته چیست؟

در پایین مشخصات خود را پر کنید یا برای ورود روی یکی از نمادها کلیک کنید:

نماد WordPress.com

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری WordPress.com خود هستید. خروج /  تغییر حساب )

تصویر توییتر

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری Twitter خود هستید. خروج /  تغییر حساب )

عکس فیسبوک

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری Facebook خود هستید. خروج /  تغییر حساب )

درحال اتصال به %s