دوستان، نوش…

اِهِم…چیزه… بله… والّا ما موندیم چی بنویسیم دیگه!…

آخه بهتر نبود پیش از اینکه مغز و ملات پنجاه و خورده‌ای سرباز دچار ضربه و صدمه بشه فکرشو می‌کردن؟

حالا خدا رحم کرد. چون میگن هیچکدامشان کشته نشد!…

باری دوستان، رویترز خبر می‌دهد که آمریکا دارد جنتلمنانه از عراق «اجازه می‌خواهد» که بردارد سامانه های پاتریوتش را بیاورد و در آن کشور بچیند تا دفعه‌ی دیگری اگر ملاتاریا حمله‌ی موشکی کرد بهتر آماده دفاع باشند- چون خیلی ضایع بود که بعد از کتلت اسکول دیمی درست کردن اصلا به خیالشون نبود و ضایع و بی دفاع مجبور شدند توی بانکرهای زیر زمینی پناه بگیرن و موجی انفجارهای موشک ها بالای سرشون بشن!…

خوب البته آن سامانه ها نیاز به پرسونل و ساپورت و بساط و دنگ و فنگ خدماتیشان دارند که نتیجه اخلاقی کوچولوی این قضیه را همینجاش این می‌کند که فعلا آمریکا دارد پمپاژ نیرو و تجهیزات نظامی به منطقه را روزافزون می‌کند.

لاجرم اگرچه کمی دیره که بعد از حمله موشکی به فکر سیستم ضد هوایی برایش شد، لاکن الان، بعد از اینکه آمریکا «رسما» اجازه آوردن و نصب سیستم های پاتریوت را برای دفاع و مقابله با حملات آتی ملاتاریا را از حکومت عراق درخواست کرده، در حالی که میتونست همینجوری ورشان دارد و بیاورد بدون هیچ اجازه مجازه و نه کسی در خرتوخری عراق مثل ایران بی‌صاحاب ککش می‌گزید و نه کسی ملک مطیعی می‌شد و خم به ابرو می‌آورد، یک وضعیت غیر منتظره بسیار جالبی ایجاد شده!

و آن وضعیت غیر منتظره بسیار جالبی که در پیاله پدیدار شده این است که حالا باید عراق با آن توپی که آمریکا به زمینش انداخت بازی کنه. یعنی با جوابش، مثبت یا منفی، «رسما» نشان بده که با آمریکاست یا با ملاتاریا. لاکن همین چند روز پیش مثکه بن سلمان رفته بود عراق باهاشون انگلیسی تمرین کنه و یادشون بده چجوری با احترام و تشریفات بگن «یِس!»…

شاهد ایستاده‌ایم.

نوش…

دسته‌ها:نوش نگارش