اصل بیست و هفتم قانون اساسی
قوای مملکت بسه شعبه تجزیه میشود:
اول- قوه مقننه که مخصوص است بوضع و تهذیب قوانین و این قوه ناشی میشود ازاعلیحضرت شاهنشاهی و مجلس شورای ملی و مجلس سنا و هریک از این سه منشاء حق انشاء قانون را دارد ولی استقرار آن موقوف است بعدم مخالفت با موازین شرعیه و تصویب
مجلسین و توشیح بصحة همایونی لکن وضع و تصویب قوانین راجعه بدخل و خرج مملکت ازمختصات مجلس شورای ملی است.
شرح و تفسیر قوانین از وظایف مختصه مجلس شورای ملی است.

اصل سی و پنجم
سلصنت ودیعه ایست که بموهبت الهی از طرف ملت بشخص پادشاه مفوض شده.

اصل سی و نهم متمم قانون اساسی :
هیچ پادشاهی بر تخت سلطنت نمیتواند جلوس کند مگر اینکه قبل از تاجگذاری در مجلس شورای ملی حاضر شود با حضور اعضای مجلس شورای ملی و مجلس سنا و هیأت وزراء بقرارذیل قسم یاد کنند:…

اصل چهلم متمم قانون اساسی :
همینطور شخصی که بنیابت سلطنت منتخب میشود نمیتواند متصدی این امر شود مگر اینکه قسم مزبور فوق را یاد نموده باشد.

اصل چهل و سوم متمم قانون اساسی :
شخص پادشاه نمیتواند بدون تصویب و رضای مجلس شورای ملی و مجلس سنا متصدی امور مملکت دیگری شود.

نکته ویادآوری: پس در حال حاضر شهبانو رسماً نایب السلطنه محسوب می شود و علت فشار بر خاندان پهلوی و خروج از کشور توسط سولیوان و غیره مسدودکردن شرایط سوگند در مقابل مجلس شورای ملی برای خاندان سلطنتی بود چنان که در دوران قاجار از فرار کودک دوازده ساله احمد میرزا برای پیوستن به پدرو مادرش جلوگیری کردند تا نایب السلطنه ای برایش بگذارند و»پادشاهی نمادین» بر کشور حاکم باشد.

2 – احمدشاه یا احمدعلاف تنها پادشاه اجباری تاریخ!
https://seemorgh.com/culture/history-and-civilization/history-and-civilization-of-iran/413459

3 – سوگند پادشاهی محمدرضا شاه پهلوی همزمان با اشغال ایران توسط قوای انگلیس وروسدر 25 شهریور 1320
https://mashruteh.org/wiki/
روز سه شنبه ۲۵ شهریور ماه ۱۳۲۰ والاحضرت همایون محمدرضا پهلوی ولیعهد ایران در برابر مجلس شورای ملی سوگند پادشاهی یاد کردند و شاهنشاه ایران شدند، همزمان ارتش شوروی و بریتانیا تهران را نیز اشغال کردند. در این روز نخست‌وزیر ایران محمدعلی فروغی در نشست فوق‌العاده مجلس شورای ملی، کناره‌گیری اعلیحضرت رضا شاه پهلوی از شاهنشاهی ایران و برقرار شدن والاحضرت محمدرضا پهلوی ولیعهد ایران به مقام سلطنت را به آگاهی نمایندگان ملت ایران رساند

4 – سخنان محمدرضا شاه پهلوی در 23 آبان 1341 هنگام دادن سندهای مالکیت کشاورزان هلیلان کرمانشاه
https://mashruteh.org/wiki
» … در سال ۱۳۲۶ در مراجعت از آذربایجان گفته بودم که سلطنت بر یک مشت مردم فقیر افتخاری ندارد. از آن روز تا به حال دیدید که چه کردیم. امروز به شما می‌گویم که سلطنت بر یک مردم غیرآزاد و غیرمترقی نیز برای من ارزش ندارد.
اگر من بر این تخت نشسته‌ام برای اینست که بتوانم به این ملت و به این مردم خدمت بکنم. کارهایی که من انجام می‌دهم برای حفظ تاج و تخت نیست، بلکه برای اعتلای مملکت ایران است. من اینجا مثل یک فرد ایرانی فکر می‌کنم و این اساس زندگی من بوده است و تا آخر همین خواهد بود. خداوند تا به حال همیشه پشت و پناه من و ملت ایران بوده است و تا موقعی که قلب من و قلب ملت ایران در این راه می‌تپد، مطمئن هستم که همیشه از عنایات پروردگار برخوردار خواهیم بود….

5 – سخنان محمدرضا شاه پهلوی در 23 آبان 1341 هنگام دادن سندهای مالکیت کشاورزان هلیلان کرمانشاه
«…شنیده‌ام که بعضی‌ها گفته‌اند که تا به حال اساس و قوام این مملکت روی یک طبقات بخصوصی بوده که اسم اینها را یا خوانین متنفذ می‌گذاشتند، خوب! حالا که اینها را شما به نفع اکثریت کنار می‌گذارید اداره این مملکت چطور خواهد شد؟ جوابش ساده است. جوابش این است که اگر مملکت ما متاسفانه عقب افتاده بود، متاسفانه بعضی اوقات دوران هرج و مرج، متاسفانه ملت در سرنوشت خودش شرکت نمی کرد، اینها باعث عقب ماندگی ما بودند والا ایران با تاریخ گذشته خودش، با ثروت طبیعی خودش، با این نیروی عظیم ملی که افراد مملکت تشکیل می‌دهند، می‌بایستی که غیر از این باشد که بوده. ما یک اشتباهی را داریم جبران می‌کنیم، ما یک عیبی را داریم جبران می‌کنیم. اساس حکومت ما، اساس سلطنت ما باید در قلب اکثریت مردم مملکت قرار داشته باشد. این اکثریت مملکت است که مملکت را حفظ کرده و به جلو خواهد برد، و چیزی که بیشتر باعث خوشوقتی من است این است که همین اشخاصی که تا به حال در زندگی مملکت شرکت نداشتند و بعضی‌ها به مسخره می‌گفتند که اینها که چیزی نمی‌فهمند، اینها بی سوادند، اینها عامی‌اند، اینها از پشت کوه می‌آیند، همین‌ها هروقت که من با اینها صحبت کردم بسیار خوب و عمیقانه هم منافع خودشان و هم منافع مملکت را درک می‌کردند و محکمترین پایه‌های اجتماعی ما را در حال و آینده تشکیل خواهند داد…»

توجه :متاسفانه بعضی اوقات دوران هرج و مرج، متاسفانه ملت در سرنوشت خودش شرکت نمی کرد، اینها باعث عقب ماندگی ما بودند والا ایران با تاریخ گذشته خودش، با ثروت طبیعی خودش، با این نیروی عظیم ملی که افراد مملکت تشکیل می‌دهند، می‌بایستی که غیر از این باشد که بوده و …

…در گذشته گفته‌ام که قدرت من منوط به قدرت ملت ایران است. من به عنوان یک فرد، زورم هر قدر زیاد باشد، شاید بتوانم یک صندلی را در اتاق خودم از این گوشه به گوشه دیگر ببیرم، یا در اتاق را بازکنم و یا احیانا یک وزن شصت کیلویی یا سد کیلویی را بلندکنم، ولی نیروی من به عنوان پادشاه شما موقعی قابل توجه خواهد بود که نماینده چهل و دو میلیون دست ایرانی باشد و با این دست‌ها است که ما می‌توانیم هر مشکلی را از جا بکنیم و جای خودمان را در میان ملل مترقی دنیا باز کنیم و آینده ایران را مثل تاریخ پرافتخار گذشته خودش روشن و مثل آفتاب درخشان تامین بکنیم…

… و چیزی که بیشتر باعث خوشوقتی من است این است که همین اشخاصی که تا به حال در زندگی مملکت شرکت نداشتند و بعضی‌ها به مسخره می‌گفتند که اینها که چیزی نمی‌فهمند، اینها بی سوادند، اینها عامی‌اند، اینها از پشت کوه می‌آیند، همین‌ها هروقت که من با اینها صحبت کردم بسیار خوب و عمیقانه هم منافع خودشان و هم منافع مملکت را درک می‌کردند و محکمترین پایه‌های اجتماعی ما را در حال و آینده تشکیل خواهند داد.

6- متن کامل بیانیه جبهه ملی ایران به مناسبت رفراندوم انقلاب سفید -زمین حق دهقان و آزادی حق ملت است
http://tarikhirani.ir/fa/news/6571/

7 – متن بیانیه نهضت آزادی ایران درباره رفراندوم انقلاب سفید: انقلاب بدیع ممتاز مسخره‌ای است!
http://tarikhirani.ir/fa/news/7606

8 – امروز چاره چیست ؟ احمد کسروی 1323
https://zandiq.com/2007/10/21/emrooz-chareh-chist/

… بدانيد اي ايرانيان حوادث امروز به پيشواز شما آمده . شما بايستي بينديشيد و آينده را بديده گيريد و حوادث را پيش بيني كرده بجلوگيري پردازيد . نكرده ايد و اينك حوادث بسروقتتان ر سيده. اكنون شما در آخرين سنگريد. اگر باز سستي نماييد، باز بهانه آوريد، اين سنگر را هم از دست خواهيد داد و سيل حوادث شما را خواهد پيچانيد و خدا ميداند كه سرگذشت اين توده چه خواهد بود.
در ميان سخنان خود تاريخچه ای از قانون اساسی ياد كردم . اين قانون بدو بخش است : يكي اصل قانون و ديگری متمم آن. اصل قانون در روزهای نخست مشروطه در تهران نوشته شده و از مجلس گذشته و مظفرالدينشاه در بستر مرگ بآن دستينه نهاده. اين قانون تنها درباره مجلس شورا و حقوق و حدود آن ميباشد و من نميدانم كي ها در تنظيم آن شركت كرده اند.
اما متمم قانون سرگذشت درازی داشته . چنانكه گفتم تنظيم آنرا آزاديخواهان تبريز خواستار شدند و خودشان چند موضوع (از جمله موضوع انجمنهای ايالتی و ولايتی) را پيشنهاد كردند. ولي چون قانون نوشته ميشد، از يكسو با دربار كشاكش سختي ميرفت و با دخالت آنها موضوع سنا در قانون گنجانيده شده، از سوی ديگر چون حاجي شيخ فضل االله بدستاويز همان قانون بيرق تكفير افراشته بود، موضوعهایی نيز برای اسكات او جا داده شده. اصلهای يكم و
دوم از انشای خود حاجی شيخ فضل االله است.
اين تاريخچه آن دو قانونست. آمديم بموضوع تغيير، در آن باره دو پرسش بميان ميآيد:
١ (قانون اساسي را ميتوان تغيير داد؟..
٢ (آيا تغيير آن بصلاح ايرانست؟..
پرسش نخست پاسخش روشنست . بديهيست كه هر قانوني در جهان قابل تغيير است . بالاخره قانون برای مردمست، مردم برای قانون نيستند.
اين قانون بدانسان كه گفتم از روی فهم و اختيار تدوين نگرديده و فشارهايي در تنظيم آن دخالت داشته . برخي از مواد آن ـ از جمله موضوع مجلس سنا و دخالت علما در وضع قانونها بموجب ا صل دوم متمم قانون ـ هيچگاه مورد عمل نبوده و نتوانستی بود. اما پرسش دوم، پاسخ آن پس از اينست كه بدانيم خواستاران تغيير قانون چه موضوعهايی را از آن نميپسندند و چه قانون ديگری را ميخواهند بجای آن گزارند. نيك و بد در اينجا نسبيست .
در اين قانون اساسی (در اصل و در متمم آن) چند موضوع منظور گرديده كه مهمتر از همه دو چيز است : يكي مشروطه يا حكومت دموكراسی، ديگری حقوق افراد ايران (متساوی بودن كليه افراد در برابر قانون، مصون بودن جان ومال و مسكن و شرف آنها و اين قبيل). من گمان نميكنم كسانيكه سخن از تغيير قانون مي رانند مورد نظرشان اين موضوعها باشد . پس بايد ديد چه ميخواهند و تغيير كدام موضوعها را ميخواهند.
نكته بسيار مهم اينست كه تغيير قانون اساسي در يك كشور بسته به تغيير انديشه و فهم هاست . بايد انديشه ها و فهم ها بالاتر رود و جنبشی در توده پديد آيد تا زمينه برای تغيير قانون اساسي آماده گردد . تغييری كه بي زمينه باشد نتيجه درستي از آن بدست نخواهد آمد، بلكه اگر حقيقت را بخواهيم زيانها از آن پديدار خواهد گرديد.
امروز توده انبوه خيره مانده اند . حوادث بسراغشان آمده و بتكانشان آورده، ولي نميدانند داستان چيست؟ .. گفتگو بر سر چه ميباشد؟.. پس بايد نخست آنها را آگاه گردانيد . اگر تغيير قانون با اراده توده خواهد بود، بايد آنها را بينا گردانيد، بايد انديشه هاشان را روشن ساخت.
من دور نميدانم در اين پيشآمدها و تكانها اوضاعي برای ايران پيش آيد كه اين قانون اساسی از ميان رود . اينست بهتر ميدانم كه گفتگوهايی بميان آيد و اگر چنان داستاني رخ داد، باری از روی فهم و بينش باشد.
…بهرحال من بنوبت خود، عقيده ام را درباره قانون اساسی بميان ميگزارم و آنچه ميدانم بي پرده و بي پيرايه
مينويسم:
ايرانيان بايد بمشروطه يا حكومت دموكراسی وفادار مانند . باز ميگويم: مشروطه بهترين شكل حكومت است . اين در نهاد آدميست كه هر زمان پي چيز تازه ای رود . اين يكي از هوسهای اوست . ولي در كارهاي اجتماعي پيروی از هوس نتوان كرد.
در كارهاي اجتماعی بايد تنها در بند سود و زيان بود، و يك چيزيكه سودمند است هميشه نگه داشت .
رژيم حكومت كفش و كلاه نيست كه زود زود عوض شود.
گاهي ديده ام كسانی گفتگو از جمهوريت ميكنند. آنرا چيز تازه ای ميشمارند و هواداری نشان ميدهند .
ميگويم: مشروطه با جمهوريت چه جدايی دارد؟ .. مشروطه با جمهوريت اين جدايي را دارد كه در آن پادشاهی هست ـ پادشاهي كه بگفته قانون اساسي ايران «وديعه سلطنت از طرف ملت باو مفوض شده »، پادشاهی كه در كارها جز دخالت بسيار محدودی ندارد، ولي در جمهوريت پادشاه نيست و بجای آن كسي از ميان توده برگزيده ميشود. آيا اين چه تأثير در كارها دارد؟!..
شما كه هنوز توده را براي مشروطه آماده نگردانيده‌ايد و هر دو سال يكبار بهنگام انتخاب نمايندگان براي مجلس، آن رسواييها پديد ميآيد، چگونه ميخواهيد يك موضوع انتخاب رئيس جمهور هم در ميان باشد و رسواييهاي ديگري هم از آنراه پديد آيد؟!..
يك چيز كه در ايران اهميت نميدهند تربيت كردن توده انبوه و آماده گردانيدن آنهاست . يكدسته درس خواندگان با انديشه های بسيار تند جلو افتاده ميخواهند با تندروترين دسته های جهان همگام باشند، در حاليكه توده انبوه از پس مانده ترين توده نيزپستتر مانده است.
اين اشتباه ديگريست كه ميپندارند يكدسته بايد چيره شوند و ديگران را راه برند . بارها ديده ام باشتباه خود رخت فلسفه پوشانيده ميگويند: «در هر ملتي كار در دست چند نفر است . در ايران هم بايد چند نفری دست بهم داد و اين توده را مثل گله های گوسفند جلو انداخت و راه برد».
اينها نميدانند كه اساس پيشرفت يك كشور تربيت توده است، و در هر زمينه بايد توده را بتكان آورد و درگامهايي كه بسوی پيش برداشته ميشود، آنها را نيز همراه ساخت.
در زمينه مشروطه نيز آنچه اهميت دارد آنست كه بكوشند و توده را شاينده اين رژيم زندگاني گردانند، و بهرحال بايد نسبت بآن وفادار مانند.
همچنان ايرانيان بايد بروی تماميت ايران و اينكه همه استانها دارای يك حكومت باشد (چنانكه تاكنون بوده) پايداری نمايند. بايد باور كرد كه از خودمختاری استانها نتيجه درستي بدست نخواهد آمد. اين كوششها اگر ادامه يابد،شيرازه ايرانيت را از هم خواهد گسلانيد… و